ارتباطات از آنجا که انزوا يک نقصان بالقوه براى دورکارى شمرده مىشود، وجود ارتباطات مؤثر، ضرورى است. هوز (۱۹۹۶) ارتباطات خوب را چه بسا مهمترين کليد موفقيت در دورکاري مىشمارد. شيهى و کالاگر (۱۹۹۶) مىگويند که: ارتباطات چيزى بيشتر از يک رسانه براى کار يا از يک محصول جنبى زندگى سازمانى است. گفتگو، همان چسب روانشناختى است که کار کردن را امکانپذير مىکند. سازمانها با گفتگوى اعضاى خود بهوجود آمده و استمرار مى .